Дали терапијата со тестостерон може да предизвика машка неплодност?

Овие два терапевтски пристапи можат да ја потиснат функцијата на хипоталамо-хипофизата-гонадалната оска, што доведува до намалување на сперматогенезата. Прекинувањето на оваа терапија може да биде проследено со спонтано, ефикасно обновување на нормалната сперматогенеза, под услов да се обезбеди доволно време за овие процеси. Сепак, кај некои пациенти, нормалната сперматогенеза не е обновена или е потребен подолг временски период за закрепнување пред да се постигне ефективно оплодување на сперматозоидите.

Природниот пад на нивото на тестостерон во серумот и третманот на хипогонадизмот бараат воведување на заместителна терапија со тестостерон. Анаболни-андрогени стероиди се исто така меѓу најчесто користените агенси од повеќе причини кај мажи од различни возрасни групи. Сепак, ова често води до хипогонадизам. Употребата и на заместителна терапија со тестостерон и на анаболни-андрогени стероиди може да доведе до супресија на хипоталамо-хипофизата-гонадалната оска, што доведува до нарушена сперматогенеза и потенцијална неплодност. Можно е спонтано обновување на сперматогенезата по прекинот, но може да потрае од неколку месеци до неколку години, а во некои случаи може да остане трајно нарушена.

Нормалната сперматогенеза зависи од ефективни механизми за регулирање на оската хипоталамо-хипофиза-гонадална. Овие процеси се контролирани со пулсирачко ослободување на гонадотропин-ослободувачки хормон – GnRH од хипоталамусот. Ова влијае на хипофизата и предизвикува ослободување на гонадотропни хормони. Лутеинизирачкиот хормон – LH, кој се ослободува од хипофизата, ги стимулира Лајдиговите клетки во тестисите и тие почнуваат да произведуваат тестостерон. Ова, исто така, доведува до производство на фактор на раст сличен на инсулин 1 – ИГФ-1 од тестисите, кој има важна улога во регулацијата на LH рецепторот во клетките на Лајдиг, синтезата на стероидните хормони и созревањето на сперматозоидите. Фоликуло-стимулирачкиот хормон – FSH, кој се ослободува од хипофизата, ги стимулира клетките на Сертоли во тестисите, што ја поддржува диференцијацијата и созревањето на сперматогонијата. И FSH и одржувањето на високи нивоа на интратестикуларен тестостерон – ITT – на вредности 50-100 пати повисоки од серумот како одговор на LH се клучни за обезбедување на нормална сперматогенеза.

Регулирањето на хипоталамо-хипофизата-гонадалната оска се обезбедува со супресија на повратни информации. Ендогениот тестостерон директно го инхибира ослободувањето на гонадотропин-ослободувачки хормон и LH на нивоа на хипоталамусот и хипофизата, соодветно, што доведува до намалување на производството на тестостерон низводно. Тестостеронот, исто така, индиректно ја регулира секрецијата на гонадотропин преку естроген добиен од конверзија на тестостерон во периферните ткива од ензимот ароматаза. Естрогенот има позначаен ефект врз секрецијата на LH отколку FSH, иако дополнителната повратна инхибиција на FSH е посредувана од инхибин Б секретирани од клетките на Сертоли. Нивоата на инхибин Б се важни за сперматогенезата – пациентите со дефекти во сперматогенезата имаат пониски нивоа на инхибин Б.