КАКО ДА НАЈДЕШ ХРАБРОСТ ДА ГО ОСТАВИШ МАЖОТ КОЈ НЕ ТИ ДАВА ПРИЧИНА ДА ОСТАНЕШ СО НЕГО

Оваа мисла ми дојде на ум кога размислував за животот и почувствував огромна празнина во себе. Се чувствував толку лошо, толку болно и тоа чувство траеше толку долго што мислев дека светлината на крајот од тунелот не постои.

Се обидов да откријам зошто се држам за човекот кој ме прави несреќна. Очајно сакав волјата на личноста да се промени, облаците да се расфрлат и сонцето повторно да огрее.

Вистината беше дека само се плашев да го пуштам да си оди. Ме исплаши помислата дека никогаш повеќе нема да сретнам некој како него. Се излажав себеси дека нè врзува силната љубов. Но, тоа не беше вистина.

Тоа беше отровна љубов која ми ја уништуваше душата. Сфатив дека чувството ме влече сè подлабоко и подлабоко, па единствениот спас беше да трчам што подалеку…

Бев свесен дека ќе ме боли кога ќе заминам. На крајот на краиштата, вложив толку многу во оваа љубов. Толку многу енергија, време, сила… едноставно не можев да се откажам после сето ова! На крајот на краиштата, јас не сум од оние луѓе кои се откажуваат без борба!

Но, не можев повеќе да останам со него. И решив смело да ги погледнам во огледало моите стравови, кои ја парализираа мојата волја. Решив да го продолжам животот без него. И тогаш сфатив дека не е сè толку страшно.

Веќе некое време сум сам и никогаш не сум бил посмирен. Најдов рамнотежа, хармонија.

Ако чувствувате дека ништо не ве кочи во врската или бракот, тогаш заминете. Затоа што да живееш со маж со кој немаш ништо заедничко е поболно од заминувањето. Не се замарај. Никој не е достоен за твоите солзи.

Знам колку е болно, ужасно тешко, но собери малку храброст и оди. Одете напред и не гледајте назад! Верувајте на вашата интуиција. На крајот на краиштата, тој долго време те убедуваше да ја донесеш таа одлука, нели?

Кој е доволно храбар да ја бара среќата, таа секогаш ќе го чека!