Рецепт за убав ден на Стефанија Гаштарска

Стефанија Гаштарска – првата македонска балерина која успеа да се пробие на светската балетска сцена и да заигра во престижниот Бољшој театар во Москва – сон на секоја балерина. Со својата грациозност, извонредна техника и посветеност кон уметноста, таа не само што ја претставува Македонија на глобално ниво, туку и докажува дека талентот, трудот и страста можат да ги срушат сите граници. Во продолжение читнете го нејзиниот рецепт за убав ден. 

Лето. Кога се будам наспана, а надвор е сонце, тука веќе сфаќам дека денот ќе тргне како што треба. Поготово кога се будам во 7-8ч и сум наспана, тоа значи дека ќе биде идеален ден. Многу сакам да станувам рано, затоа што обожувам да имам 2-3 спокојни часа сама со себе наутро пред да одам на работа во 11 часот и да бидам опкружена со премногу луѓе. Ова звучи како да сум интроверт? Па, можеби и сум. Колку и да е чудно за некого, кога станувам не пуштам ниту телевизор ниту музика. Седам во потполна тишина, додека проверувам пораки на телефон и да, тоа е она што прво го правам, колку и да не е здраво, но тоа е суровата вистината. Си правам лимонада без никакви додатоци и ја пијам на празен стомак додека мислам што да правам за доручек. А, кога веќе зборуваме за убав ден, тој мора да почне со добар здрав оброк. Одлуката секогаш паѓа на овесна каша. Да не звучам не скромно, но мастер сум за каши. Овесно млеко, чија, кокос, цимет и нормално овес. Одозгора мед, зрели праски, малини, банани… Од овошје ставам буквално се што ќе најдам во фрижидер. Јадам во тишина, очигледно тоа ми е потребно, а јас се трудам секогаш да се слушам себеси. Во 11 часот ми почнуваат вежби во театар. Време кога го будам телото и го спремам за денот што следи. Во меѓувреме гледам низ прозор и ги гледам луѓето кои шетаат, седат на клупа со кратки ракави и очила за сонце, кучињата трчаат… А надвор преовладува зелената боја… тоа не ме прави тажна што сум јас затворена во сала, туку обратно, среќна сум. Јас си го правам тоа што најмногу го сакам и луѓето надвор се радосни и насмеани. Нема нешто поубаво. Од кога завршува часот ми почнуваат пробите. Облекувам некој сладок балетски аутфит и одам на проба. Прва, втора, трета проба, сменети 3 слатки аутфити, нозете едвај ме држат, но јас сум пресреќна.
Уморна, но задоволна по работниот ден, со некоја добра книга во рака одам во некој ресторан или кафуле во кое никогаш не сум била. Тоа ми е веројатно омилено хоби, истражување на разни кафулиња и пробување нова храна. Седнувам на маса за еден, во левата рака книга, пред мене огромна чинија Рамен нудли и јас сум во друга димензија.
Пред да одам дома застанувам до продавница за здрава храна за да си купам продукти за дома. Тоа ми е еден вид на медитација.
Вечер си правам здрав оброк, многу овошје (свежо и суво), бадеми, лешници, ореви и зелен чај. А, може и некое здраво барче од продавницата за здрава храна. На таблет си пуштам хумористично-интелектуална емисија каде учествуваат луѓе кои многу сакам да ги гледам и влегувам во чизми за масажа. Вечер се трудам да не пуштам балет за да можам да одморам, да се опуштам и да се дефокусирам. Но, не секогаш ми успева. Зборувам со мајка ми, баба ми, брат ми додека го гледам зајдисонцето (секогаш и се восхитувам на природата) и им раскажувам за мојот ден. Тој ми завршува со кратка рутина на лице, средувам и мијам садови (ова не е лага, но немате кого да прашате, затоа ќе мора ми верувате) затоа што кога се будам наутро сакам се да ми е средено.
Легнувам во претходно проветрена соба, кревам нозе пред мене високо на ѕид (за цуркулација) и читам книга. Се заблагодарувам на Господ за овој ден и потонувам во длабок сон.