Поезија за убав ден

УТРОТО НАД НАС

От далечнините модри се веат
на слнцето златните далги,
од далечнините модри се леат
на утринта росните влаги.

Под длги, меки ширини рамни
магла се танка крева
и по селата мали — заспали
шумоли скришно врева.

Шумоли — в срце тага налева
за црноземните робjа,
шумоли скришно за мртви поља
за села и градови — гробjа.

Ех, тиа длги ширини рамни!
Ех, тaja мака пуста!
Мртви и темни сурови гламњи
скршена гранка маслинка!

По тиa пот се човечка дими
и снага крвава цвили,
по тиa радост никого нема
а слнце радосно има!

Но тиa росни утрини пресни
копнат во гради и тлеат.
Копнат и како бура пеат
и како огин палат.

Кочo Рацин