Поезија за убав ден

…Полноќ тивка, волшебна, како руса коса… Блескавата месечина и распеаните ѕвезди патуваат со мене на гордиот јарбол закачени како обелиск, додека морето шумоли… шумоли… Ах, визии, сон! Ме следиш и тука, сенко на мојот ум, низ оваа ноќ, додека плаче крвта во моите вени за оние лудо прокоцкани дни, за крикот од болка и пламена љубов – за две очи и две усни… Потсмевај ми се. Кажи ми дека сум луд. Ох, што можам – тоа крвта ме гони!…

Рацин