Поезија за убав ден

Кадрија беше сираче.
Татка си тој закопал.
Дреи му беа дрипави;
Куќата – мала колиба.
Но, мајка му – јуначица
На смерност го учела:
„Чуј сине, слово мајчино,
Силен е Бог на небеси,
По морски, земни ширини
Окото божјо следи сè,
Сè слуша уво негово!
Тагува пред лошините,
На добро се радува.
Десницата ја протега.
Справедливо му плаќа тој
Секому според делата.
Сакај го, сине, брата си,
Колку и мајка вдовица;
До што човек брат е твој,
Не гледај вера, боја, род,
Утеши секој страдалник,
Раздори, кавги смирувај…“
Така на Кадри учела
Блажена мајка Кадана.

На Кадри зборот мајчин, мил,
Во срце му се водворил
Како на цветот росата.

Григор Прличев