Дебелината и отпорноста на инсулин – водечки причини за неплодност
Дебелината доведува до значителни нарушувања на метаболизмот на липидите и гликозата.
Дополнително, има негативно влијание врз репродуктивното здравје бидејќи предизвикува отпорност на инсулин и доведува до високи нивоа на инсулин – хиперинсулинемија во крвта, особено во контекст на синдромот на полицистични јајници.
Хиперинсулинемијата често се поврзува со оштетување на фоликулите на јајниците. Ова доведува до порана реакција на лутеинизирачките хормони и предизвикува предвремена диференцијација на гранулозните клетки во фоликулите, што може да доведе до недостаток на овулација – ановулација. Високите серумски концентрации на инсулин, исто така, предизвикуваат нарушувања во функциите на ендометриумот и ја менуваат неговата средина, што го отежнува ефикасното имплантирање на оплодената јајце клетка.
Прекумерната тежина и дебелината често се поврзуваат со нарушувања во нормалниот тек на менструалниот циклус, неплодност и зголемен ризик од гестациски дијабетес. Со синдром на полицистични јајници, постои значително намалување на шансите за забременување поради хроничен недостаток на овулација и хиперинсулинемија.
Дополнително, студиите покажаа дека зголемената телесна маса е исто така поврзана со зголемен ризик од неуспешно зачнување и/или рани спонтани абортуси. Кај синдромот на полицистични јајници се забележува хиперинсулинемија, која е комбинирана со високи серумски концентрации на машки полови хормони во крвта. Оваа состојба се должи на зголеменото производство на овие хормони и од јајниците и од надбубрежните жлезди.
Инсулинот, пак, го стимулира овој процес со тоа што го фаворизира ослободувањето на машки полови хормони под дејство на лутеинизирачкиот хормон – LH. Високото ниво на андрогени, сепак, доведува до нивно претворање во женски полови хормони – естрогени. Овие конвертирани хормони, кога се во повисоки концентрации, се поврзани со зголемена секреција на LH.
Ова предизвикува предвремено прекинување на растот и созревање на фоликулите, што, пак, доведува до недостаток на овулација. Високото ниво на инсулин има негативно влијание врз животната средина во ендометриумот, што во нормални услови треба да обезбеди ефективна имплантација на оплодената јајце клетка. Показател за состојбата на ендометриумот е гликоделин, кој се лачи од ендометријалните жлезди. Ја рефлектира функционалноста на ендометриумот, кој е комбинација од неговата зрелост и супресија, што спречува имунолошка реакција помеѓу него и оплодената јајце клетка.
